يكي از سؤالهايي كه درباره جن مطرح ميگردد، مكان حضور آنهاست. آيات قرآن به حضور جن در آسمان و زمين اشاره دارند. در سوره جنّ آمده است كه جنّها پس از استماع قرآن گفتند: «و إنا لمسنا السَّماءَ فَوَجدنها مُلِئَت حَرَساً شَديداً و شهباً». (جن، 8) راغب اصفهاني درباره واژه «لمس» ميگويد: «گاهي لمس به معناي طلب شيء و جستجوي چيزي است، اگر چه پيدا نشود». (راغب اصفهاني، 1362: 467) «لمس سماء» به معناي نزديك شدن به آسمان با صعود بدان است و كلمه «حرس» به طوريكه گفتهاند، جمع كلمه «حارس» است و به همين جهت با صفت مفرد توصيف شده است. مراد از «حرس شديد» هم نگهبانان قدرتمندي هستند كه نميگذارند شيطانها در آسمانها استراق سمع كنند. «شهبا» نيز به معناي شهابهايي هستند كه سلاح آن نگهباناناند. (قرطبي، 1381: 19، 11) جن گیری
گروهي از پريان در آسمانها به شنيدنيها گوش ميدادند و بر آنها ميافزودند و دروغ ميساختند تا آنكه ناگهان دچار تير شهاب شده، از آسمانها به زمين آمدند و در ادامه ميفرمايد «و إنّا كنّا نَقعُد منها مقاعِدَ للسَّمعِ فَمن يَستمع الآن يَجِد له شَهاباً رصداً» (جن، 9) يعني در آسمان براي شنيدن، به كمين مينشستيم ]اما[ اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد تير شهابي در كمين خود مييابد. جنّها با استناد به اين دو آيه خواستهاند بگويند از امروز هر كس از ما در آن نقطههاي قبلي آسمان به گوش بنشيند، تيرهاي شهابي را مييابد كه از خصوصياتش اين است كه تيراندازي در كمين دارد. آنها همزمان با نزول قرآن و بعثت پيامبر اكرم(ص) از تلقّي اخبار غيبي آسماني و استراق سمع براي به دست آوردن آن ممنوع شدهاند. برخي از آيات نيز كه به گوش دادن تعدادي از آنها به تلاوت پيامبر اسلام(ص) و يا حضور آنها در سپاه سليمان اشاره دارند نمايانگر حضور جن در زمين هستند. (جن، آيات اوليه؛ احقاف، 29-32؛ نمل، 17) اما از آيات ميتوان استنباط نمود كه جن ميتواند در آسمان و زمين حضور داشته باشد.
منبع: معرفت قران