التفات و استناد به روایات و نیز بازخورد عقاید مسلمانان دربارۀ جن و اثرگذاری آن در فقه بیان کردنی است. در مباحثی گوناگون همچون بیان عدم جواز استنجا به استخوان به حدیثی از رسول اکرم(ص) در بارۀ طعام جنیان استناد شده است (نک‍ : ابن خزیمه، 1/44؛ طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، 1/107؛ محقق حلی، 1/132؛ صاحب جواهر، 2/ 49-51؛ قس: ابن مرتضى، 1/ 78). در بیان احکام مربوط به برخی مکروهات و محرمات خاصه در باب صلات به مفاهیمی برمی‌خوریم همچون: کراهت استفاده از برخی آلات در نماز به سبب انتساب آن به جن (طوسی، محمد بن حسن، همان، 1/ 508؛ محقق حلی، 2/93؛ صاحب جواهر، 8/265)؛ و کراهت نماز در برخی اماکن که در اندیشۀ مسلمانان از مساکن بنی الجان است (علامۀ حلی، نهایة ... ، 1/345). از بحثهای قابل توجه در مبحث مکاسب محرمه، التفات به تسخیر و در اختیار گرفتن جنیان و حرمت آن است (شهید ثانی، 3/215). برای دیگر موضوعات در این زمینه‌ها می‌توان به احکام مربوط به مدعیان سحر و کهانت و ارتباط با جنیان (علامۀ حلی، تحریر، 2/260؛ صاحب جواهر، 22/82، 89 بب‍ ؛ شیخ انصاری، 2/33) و نیز اشاراتی در مبحث ستر عورت اشاره کرد (شهیـد اول، 3/6؛ بـرای مواردی دیگر مثلاً نک‍ : ابن حزم، المحلى، 10/395؛ ابن عابدین، 1/174، 596). جن گیری

گفتنی است که در طول تاریخ آثار بسیاری در موضوعات مختلف مربوط به جن تألیف گشته است. افزون بر آثار خاص یاد شده در متن، می‌توان نمونۀ آثاری عام همچون اخبار الجن و انساب الجن را در فهارس مشاهده نمود (نک‍ : ابن ندیم، 106، 109، 276، 370؛ نجاشی، 244؛ حاجی خلیفه، 2/1441؛ بغدادی، هدیة، 1/802، 2/39؛ آقابزرگ، 1/82، 326، 5/ 148، 190، 16/ 29). 

منبع: نجات جان